Najtrudniej jest zacząć. Albo wrócić. Bo nie chcemy ponownie obiecywać i zobowiązywać się, bo nie wiadomo jak będzie. Ze strachu, że życie jest życiem i przyniesie niespodziewane wydarzenia i cały plan trafi do kosza, że to bez sensu i w ogóle, tyle twórców jest obecnie w Internecie, po co kolejny blog, profil, miejsce w sieci o gotowaniu.
Nawet nie zdajesz sobie sprawy, ile razy zaczynałam ten post. Chciałam przepraszać za dwuletnią przerwę, snułam wielkie plany, nadzieje, ale to wszystko zostawało w mojej głowie. Ile razy chciałam po prostu wrócić, ale wszystkie powyższe myśli towarzyszyły mi przez cały czas. Łatwiej było odpuścić? Zająć się czymś innym i nie analizować? Niestety, tak właśnie było.

A gdybyśmy tak po prostu zaczęli coś robić, bez analizowania, a tylko dlatego, że coś kochamy, coś sprawia nam niesamowitą radość i może warto robić swoje, nie myśląc o tym co pomyślą inni.
Otóż to, nie mówię wróciłam, a jestem i pragnę dzielić się z Tobą moją pasją i czymś co sprawia mi niesłychaną radość.
Będzie smacznie, od serca, ale i więcej mnie, bo mam niesamowitą potrzebę pisania.
Dziękuję Ci, że jesteś i pomimo mojej nieobecności, wciąż tu zaglądałaś/-eś.

Nie ma nic cudowniejszego niż zapach świeżo pieczonego ciasta drożdżowego z dodatkiem masła, kardamonu i cynamonu, który roznosi się po całym domu i otula nas swoim ciepłem. W ten mikołajkowy dzień przygotowałam dla Was przepis na idealne mięciutkie i wypełnione aromatycznym nadzieniem kardamonki, od których ciężko będzie Wam się oderwać. Taki miły dzień zasługuje na słodką oprawę.